ဒီလို လွမ်းတတ်တဲ့နေရာမှာတော့ မောင်ဒေါင်းဟာ ကျွန်တော့်ထက်သာသည်။ သူက သူ့ဘဝကြီးထဲမှာ အမြဲတမ်း လွမ်းနေတတ်သူဖြစ်သည်။ သူ လူဖြစ်လာတာကိုက လွမ်းဖို့၊ လွမ်းနေဖို့ ဖြစ်သည်။ ငြိမ်းချမ်းရေးကိုသာ လွမ်း။ ပြည်တွင်းစစ်ကြီး မပြီးဆုံးမချင်း သူ လွမ်းနေဦးမည်။ သူက သေသူတွေကိုလည်း လွမ်းသည်။ ရှင်သူတွေကိုလည်း လွမ်းသည်။ မသေမရှင်တွေကိုလည်း သူ လွမ်းမှာပါပဲလေ။ သူ လွမ်းလိုက်ပြီဆိုလျှင် ကျွန်တော်တို့ သူနဲ့အတူ လိုက်မလွမ်းဘဲ နေလို့မရတော့။ သူ့အလွမ်းက ကူးစက်သည်။