မြန်မာစာတွင် သတ်ပုံနှင့် အပင့်အရစ်သည် အခက်ကြီးတရပ် ဖြစ်သည်။ ဤအခက်ကို လွယ်စေလိုသော စေတနာရှေ့ပြေးဖြင့် သျှင်မဟာရဌသာရအမှူးပြုသော စာဆိုတို့သည် ပျို့၊ လင်္ကာ၊ ဧချင်း၊ မော်ကွန်း၊ ရတု၊ အန်ချင်း၊ လူးတားတို့တွင် ကာရန်စောင့်၍ စပ်ဆိုခဲ့ကြသည်။ အပင့်အရစ်တို့ကိုလည်း ခွဲထားပြု၍ စီကုံးခဲ့သည်။