အညို။ အမှန်တော့ အညို့ကို ကိုယ်က မေ့မေ့လျော့လျော့ ဖြစ်ခဲ့သည်။ အညိုကသာ ကိုယ့်ကို မမေ့စတမ်း။ အညိုကား ကိုယ့်အတွက် လွတ်လပ်မှုတွေ ဖောဖောသီသီ ပေးအပ်ခဲ့သည်။ ဖန်တီးမှုတွေ ဝေဝေဆာဆာ ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ထို့ပြင် အညိုသည် ကိုယ့်အတွက် တံခါးတစ်ချပ် လှေကားထစ်တစ်ဆင့်လည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် ကိုယ်သည် အညို့ကို မမေ့နိုင်တော့။